Noong isang panahon may isang bata na ang pangalan ay juan. Si juan ay ulila na at wala siyang mga magulang. Nakatira lamang siya sa kanyang tiyo at tiya. Si juan ay masipag at palaging nagbabanat ng buto. Malaki ang ulo ni juan at palagi siyang tinutuksi na pak wan. Umiiyak na lang si juan umalis palayo sa tumutukso at nanakit sa kanya. Kapag nasa bahay si juan. Siya rin ang nagtatrabaho sa gawaing bahay habang ang anak ng kanyang tiyo at tiya ay walang ginagawa. Halos araw-araw na lang naranasan ni juan ang panunukso, pananakit at pagpapahirap sa kanya. Isang araw, hindi na tiis ni juan anhmg hirap at sakit na kanyang kinikimkim. Kaya, sabi niya na mas mabuti nalang kunin siya ng polong maykapal. Palagi niya utong sinasabi at dinadasal. Kaya isang araw, biglang umulan ng malakas na may kasamang kidlat at kulog. Biglang nawala si juan, at paghupa nang ulan. Hinanap si juan ng kanyang tiya at tiy...